Ποιητική απόπειρα Νο 2

Όνειρα

Βυθίζομαι στα όνειρα
τα βράδυα σαν κοιμάμαι
μα το πρωί όταν ξυπνώ
δεν θέλω να θυμάμαι.

Κόσμοι αλλόκοτοι, πολλοί
και τους διαβαίνω όλους
είν' η ζωή γλυκιά πολύ
στου ονείρου μου τους δρόμους.

Θα 'θελα να 'χα εγώ ζωή,
ονείρου χώρα,
να 'μαι πριγκήπισσα,
αητός,
να 'μαι θεός
και μπόρα...
2003
___________________________

Οι σοφοί

Μιλούν οι σοφοί
για μια άλλη ζωή
για μια άλλη ελπίδα.

Εγώ δεν βλέπω, είμαι τυφλή
τι 'ναι αυτό , που με οδηγεί,
στην καταιγίδα;

Φορώ σπαθί, κράνος βαρύ
και έχω ασπίδα.

Πόλεμο κάνω
κι ας είμαι τυφλή,
τρέχω, φωνάζω σαν την τρελή,
κι είν' το μυαλό ,
είν' η ψυχή,
αντάρα κακή,
μα μόνη ελπίδα...
03/06/2003
____________________________

Ανάμνηση

Είδα στον ύπνο μου μια βραδυά
πως ήμουν λεύκα μες το βοριά
κι είχα ξυλιάσει.
Ύστερα είδα προς την αυγή
πως ήμουν τάχα ένα γατί
που 'χε πεινάσει.
Την άλλη μέρα είδα εγώ
πως φίδια με ζώναν, ένα σωρό,
μ' είχαν ταράξει.
Και είδα πάλι εκεί, την αυγή,
πως ήμουν τάχα πολεμιστής
και μες την μάχη κατακτητής
κι όλους τους είχα τρομάξει!
03/06/2003
___________________________

Βοριάς

Γλυκιά αναμονή
τα λόγια σου Βοριά,
μιλούν μες την καρδιά μου,
το νου μου τον ξυπνούν.

Φύσα και πες μου μια φορά
για θάλασσες χαμένες,
για ονείρων τόπους μακρινούς
και γνώσεις ξεχασμένες.

Φωτιά τα μάτια σου,
Ψυχή,
γίνε το φυλαχτό μου,
για θα 'ρθει πάλι η αυγή
όρνιο στον κόσμο
τον κρυφό μου.
17/11/2003
____________________________

Δισθυμία

Φέξε στο φως της λαμπρής μέρας
μοναδική ανάσα νεκρού παιδιού
Φίλα την απότομη πλαγιά του βουνού
Ζήτα ψωμί και νερό,
όνειρο ενός νεκρού.
Πιες κρασί,
σπονδής ανάταση,
Σκέψεις...
ενός νεκρού...
23/09/2005