Έτσι απλά

Όλα αλλάζουν! Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο. Ο κόσμος μοιάζει να έχει τρελαθεί. Όλοι έγιναν εχθροί με όλους. Κυνηγάνε να φάνε τις σάρκες ο ένας του άλλου σε ένα αέναο ανθρωποκυνηγητό.

Είναι πραγματικά απίστευτο το πώς ξεκίνησαν όλα. Πριν λίγες βδομάδες είχε κακοκαιρία. Βροχές, χιόνια και απίστευτο κρύο. Το ηλεκτρικό είχε πέσει σε πολλές περιοχές και η παροχή νερού είχε διακοπεί εξ αιτίας βλαβών στα δίκτυα. Τότε πολύς κόσμος πέθανε και πάρα πολλοί έφτασαν στα όρια τους. Ξαφνικά όλοι οι βολεμένοι μικροαστοί συνειδητοποίησαν πως δεν είναι ασφαλείς ούτε στο ίδιο τους το σπίτι. Πως το παντοδύναμο κράτος είναι ανήμπορο να τους βοηθήσει ή ακόμη χειρότερα πως δεν δίνει δεκάρα για να τους βοηθήσει.

Βέβαια δεν ήταν ούτε η πρώτη φορά που είχε συμβεί κάτι παρόμοιο. Πολλές φορές στο παρελθόν υπήρξαν ανάλογες περιπτώσεις αλλά συνήθως τα θύματα ήταν οι πολύ φτωχοί άνθρωποι. Αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αυτοί που δεν έχουν φωνή. Τώρα όμως η έκταση της καταστροφής ήταν πολύ μεγάλη. Τώρα κάτι είχε αλλάξει. Η αδιαφορία της κυβέρνησης είχε αφήσει έκπληκτο όλον τον κόσμο. Ακόμη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που πρόσκεινται στην κυβέρνηση είχαν στραφεί εναντίον της.

Όταν πέρασε το μεγάλο κακό, το πρώτο σοκ, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Διαδηλώσεις γίνονταν σε κάθε μέρος της χώρας και οι καταστροφές ήταν πολλές. Πολιτικοί αναλυτές διέβλεπαν μεγάλη πολιτική κρίση και παραίτηση της κυβέρνησης. Τίποτα όμως δεν έγινε.

Ένα πρωί όλα σταμάτησαν. Οι πορείες, οι διαδηλώσεις, οι καταστροφές κυβερνητικών κτιρίων. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί. Ένα πρωί όλοι πήγαν απλά στις δουλειές τους.

Σηκώθηκαν και πήγαν στις δουλειές τους.

Έτσι απλά.

Αυτό έγινε πριν από κανα δυο βδομάδες. Έλειπα στο εξωτερικό τότε. Επίσκεψη σε μια φίλη μου σαμάνα.

Όταν γύρισα, μετά φόβου θεού, πίστευα πως θα δυσκολευτώ ακόμη και να πάω στο σπίτι μου. Και όμως! Τα πάντα ήταν ήρεμα! Σε σημείο μάλιστα να νομίζω πως τα επεισόδια στην Ελλάδα ήταν ένα αισχρό κατασκεύασμα των ξένων δικτύων ενημέρωσης!

Θεωρώντας όλο αυτό ένα μεγάλο και πολύ κακό αστείο ασχολήθηκα και εγώ με τις δουλειές μου. Στην αρχή δεν είχα προσέξει τίποτα. Μου φαίνονταν βέβαια οι άνθρωποι κάπως παγεροί και το βλέμμα τους ήταν κάπως περίεργο, σαν άλλο να έλεγαν και άλλο να εννοούσαν αλλά νόμισα πως ο πολύς διαλογισμός με είχε κάνει να βλέπω τον κόσμο διαφορετικά. Δυστυχώς δεν ήταν έτσι.

Κάποια στιγμή συνάντησα τον φίλο μου τον Μιχάλη. Μεγάλο συνομωσιοπαρανοϊκό και κάπως φευγάτο τύπο.

- «τους είδες; Όλοι τους έτσι κυκλοφορούν! Με παγωμένο βλέμμα λες και είναι πεθαμένοι.»

- «άσε μας ρε Μιχάλη! Όλο περίεργα πράγματα βλέπεις»

- «αλήθεια σου λέω! Μα καλά δεν βλέπεις;»

- «τι να δω!»

- «δεν βλέπεις πως σε κοιτάνε; Μέχρι και ο κυρ - Λεφτέρης που πήγα να πάρω τσιγάρα μου είπε ένα ξερό «ευχαριστώ» και με κοίταξε με το πιο παγωμένο βλέμμα που έχω δει! Ο κυρ - Λεφτέρης ρε συ! Που με έπρηζε κάθε φορά που πήγαινα στο περίπτερο με τον Παναθηναϊκό!»

- «και επειδή δηλαδή δεν είχε όρεξη ο κυρ – Λεφτέρης για πάρλα πρέπει κάτι να συμβαίνει; Μπορεί να έχει προβλήματα ο άνθρωπος!»

- «πας καλά ρε συ; Πριν κάτι μέρες εδώ πέρα γίνονταν χαμός! Είχε ξεκινήσει επανάσταση! Τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο. Ξαφνικά σταματάνε όλα και γυρίζουν όλοι στις δουλειές τους σαν μαθητριούλες και δεν έγινε τίποτα; Και όχι μόνο αυτό αλλά όλοι σε κοιτάνε με ένα ύφος λες και τους έχεις σκοτώσει τη μάνα! Σου μιλάνε παγερά σα λόρδοι και από πίσω αισθάνεσαι μαχαίρια να σε καρφώνουν! Μα καλά τίποτα δεν βλέπεις; Σε φάγανε οι διαλογισμοί μου φαίνεται! Παπάριασε το μυαλό σου στο λευκό φως! Ξύπνα ρε! Κάτι δεν πάει καλά σου λέω! Μάλλον τίποτα δεν πάει καλά. Δεν μας βλέπω να χουμε καλά ξεμπερδέματα…»

Γύρισα σπίτι μου απολύτως μπερδεμένη. Μπορεί ο Μιχάλης να ήταν λίγο τρελούτσικος αλλά ψέματα δεν έλεγε. Τι να είχε συμβεί; Αποφάσισα να τον ξαναεπισκεφθώ την επόμενη μέρα μπας και βγάλουμε κάποια άκρη. Η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που μίλησα μαζί του άρχισα να φοβάμαι για το τι μπορεί να έχει συμβεί.

-"Λοιπόν; Πάλι εδώ; Δεν έχεις δουλειά να κάνεις εσύ; Να μαζέψεις καμιά μαργαρίτα ας πούμε;»

- -"Σταμάτα ρε συ να με δουλεύεις। Τα πράγματα είναι σοβαρά। Από χθες που τα είπαμε δεν μπορώ να ησυχάσω. Τι λες να έχει συμβεί;»

- « -"Στο είπα πως κάτι σοβαρό έχει συμβεί। Τι να σου πω, λέγονται πολλά… για mind control και τέτοια.»

- « -"Αν είναι έτσι εμείς γιατί δεν έχουμε επηρεαστεί;»

- « -"Που να ξέρω; Πάντα γίνονται λάθη. Κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο. Ίσως να σε σώσανε τελικά οι διαλογισμοί.»

- « -"Ναι ε; και εσένα τι ακριβώς σε έσωσε;»

- « -"Τι να σου πω.Τόσα χρόνια σας λέω πως εκτός από πανέμορφος είμαι και πανέξυπνος. Τι λες με πιστεύεις τώρα;»

- « -"Οχι ρε δεν σε πιστεύω. Πες τι ξέρεις τώρα χωρίς πολλά - πολλά.»

- « -"Ξέρω ότι και εσύ. Απλά έχω και μερικές θεωρίες. Μία από τις θεωρίες μου αφορά το mind control και το Haarp»

- -"Δηλαδή;»

- « -"Δεν έχει δηλαδή. Δεν την έχω ολοκληρώσει ακόμη Θα το σκεφτώ και θα σου πω!»

-"Ναι καλά. Χέζε ψηλά και αγνάντευε… πες τώρα, πως έφτασες σε αυτό το συμπέρασμα; Παρατήρησες τίποτα περίεργο;»

-"Τίποτα μωρέ. Κάτι αλλόκοτα βαν, μερικές κεραίες κινητής στις κοντινές πολυκατοικίες… Α! και την αδιαφορία του κυρ-Λεφτέρη…»

- -"Μάλιστα… έχεις επικοινωνία με κανέναν από τους δικούς μας ή και αυτοί έχουν γίνει ζόμπι; Δεν είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Πως θα γίνει να ξεφύγουμε από όλο αυτό; Μα καλά, τρελοί είναι; Τι θέλουν να εξοντώσουν έναν ολόκληρο λαό; Πολύ λογικό… εντυπωσιάστηκα πάλι.»

- -"Σιγά παιδί μου! Μια – μια τις ερωτήσεις! Τέλος πάντων। Η απάντηση είναι ναι»

-"!!!»

- -"Ε , τι να πω! Ναι σε όλα και ησυχάζω।»

-"Ακόμη και στο πως θα γίνει να ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση;»

- «Ναι»

- «Παίζεις με το νευρικό μου σύστημα το ξέρεις;»

- «Ναι ε; Δεν βλέπω να σε έχει βοηθήσει και πολύ ο διαλογισμός…»

- «………»

- «Κοίτα, δεν μπορώ να σου πω περισσότερα αλλά πιστεύω πως κάτι θα γίνει και για μας… εσύ δεν είσαι εξάλλου που πιστεύεις πως βοήθεια υπάρχει από ανώτερα όντα;»

- «Ναι φυσικά, θα έρθουν να μας σώσουν οι εξωγήινοι.»

- «Α, γεια σου, τώρα συνεννοηθήκαμε»

- «Φεύγω ρε! Δεν είσαι άνθρωπος εσύ!»

- «Φυσικά, εξωγήινος είμαι. Χαααααααααχαχαχαχαχαχαχα! Α! που είσαι, καλού κακού για κανα δυο μέρες μην βγεις από το σπίτι σου. Όχι τίποτ’ άλλο, μην βρεθείς στον χώρο προσγείωσης των ufo και σοκαριστείς! Χαχαχαχαχα!»

- «Ναι, καλά…»

Έφυγα εκνευρισμένη. Τον άτιμο, δεν είχε σταματήσει να με δουλεύει τόση ώρα!

Επειδή τον ήξερα αρκετά καλά όμως, αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή του και να μην βγω από το σπίτι μου. Είχα ένα σωρό δουλειές να κάνω και στην χειρότερη λίγες επιπλέον ασκήσεις διαλογισμού δεν θα μου έκαναν κακό.

Το βράδυ είχα ανήσυχο ύπνο. Άκουγα θορύβους και μου φάνηκε πως άκουσα από κάπου μακριά κάτι σαν έκρηξη. Επειδή ήμουν μισοκοιμισμένη δεν έδωσα σημασία. Τις δυο επόμενες μέρες τις αφιέρωσα στο να καθαρίζω το σπίτι μου και στο να κάνω ασκήσεις αναπνοής. Δεν άνοιξα ούτε τηλεόραση, ούτε υπολογιστή. Τα βράδια όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Οι θόρυβοι συνεχιζόταν και είχα την εντύπωση πως επικρατούσε κάποιου είδους αναστάτωση.

Το επόμενο πρωί αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Μιχάλη μπας και μάθω κανένα νέο για την κατάσταση που επικρατεί. Ποιος ξέρει, ίσως και να είχε ολοκληρώσει την θεωρία του.

- «Βρε καλώς την γκουρούνα! Τι γίνεσαι εσύ;»

- «Τι να γίνομαι; Κλείστηκα στο σπίτι όπως μου είπες»

- «Μπα; Μην μου πεις πως ξαφνικά έγινες υπάκουη;»

- «Αμέ, έγινα. Είχα και κάτι δουλίτσες να τελειώσω…»

- «Έτσι ντε! Είπα και ‘γω… πάει… χαλάσανε οι γκουρού!»

- «Για πες!»

- «Τι να πω παιδί μου πάλι;»

- «Ξέρω ‘γω; Τα κάλαντα ίσως. Πες ρε αν ολοκλήρωσες την συνωμοσιωθεωρία σου»

- «Μπααα… όχι ακόμη. Να σου πω την αλήθεια βαριόμουν να σκεφτώ. Μου είχαν στείλει και μια μπουκάλα κρασί από την Κρήτη άλλο πράμα! Η φίλη μου η Ελένη ρε συ! Την θυμάσαι;»

- «Μάλιστα… κανα νέο έχεις τουλάχιστον να μου πεις;»

- «Όχι μωρέ. Τι νέο να έχω. Όλα όπως τα ήξερες. Σε αφήνω τώρα, έφτασα στο περίπτερο. Ξέμεινα από τσιγάρα πάλι ρε γαμώτο. Και όχι τίποτ’ άλλο, αλλά πάλι θα μου τα πρήξει ο κυρ-Λεφτέρης με τον παναθηναϊκό και βαριέμαι.»

- «………»