Πάλι με τύλιξε η ομίχλη…
Η φωτιά σιγοσβήνει και μαζί της τα όνειρα…
Θυμάμαι την δροσοσταλίδα που αργοκύλαγε στα φύλλα του γιασεμιού,
Την αγκαλιά του αγγέλου της σιωπής,
Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα…
Ένα χαμόγελο ήταν όλη η ιστορία
Μα εμείς δεν το δώσαμε
Φανήκαμε μικροί και ο καιρός μας προσπέρασε.
Χαθήκαμε τώρα,
Τίποτα δεν θυμίζει την άνοιξη…
Πάλι με τύλιξε η ομίχλη
και η ώρα βάρυνε…
Ακόμη κάθομαι εδώ χωρίς να περιμένω τίποτα,
Ακόμη θυμάμαι στιγμές που δεν έζησα,
Τα χαμόγελα που δεν μοίρασα…
Ο ήλιος χλώμιασε όμως η ζέστη πολύ
Ένα σπουργίτι κάθεται στο περβάζι μου
Και τιτιβίζει.
Πολλές οι άχρωμες νύχτες
Και οι μέρες νωθρές
Και εγώ εδώ, δακρύζω κρυφά,
Σε φέρνω στο νου και σου μιλώ
Μα να και σένα η ομίχλη είναι που σε τυλίγει…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή